De treinreiziger: ‘Elke ochtend hetzelfde ritueel’

In de rubriek De treinreiziger komt eens per maand een MAX-collega aan het woord over zijn of haar belevenissen in de trein. Wat maken ze mee onderweg? Deze keer onze collega die 2 keer per week met de trein naar Hilversum reist. 

Dezelfde plek

Op het perron kies ik altijd dezelfde plek uit om te wachten op de trein. Redelijk naar achteren, maar niet helemaal achteraan. Precies genoeg om een beetje uit de drukte te kunnen zitten. Vooral ‘s ochtends is dat lekker; even rustig wakker worden om 07.00 uur in de trein.

Na een aantal weken in ditzelfde ritme, begint het me op te vallen: ik ben niet de enige die op deze ochtenden op dezelfde plek staat. Wanneer ik aan kom lopen op het perron, staat er vaak al een wat oudere, nette heer met zijn keurige jas en das op dezelfde plek te wachten.

‘Mijn’ vaste medereizigers

Een paar minuten later komt een trein van een andere vervoerder aan. Veel van die reizigers stappen bij mij in de trein. Nu is het goed opletten. Wie van ‘mijn’ vaste medereizigers zullen er vandaag weer zijn?

Allereerst begint voor hen de race om zo snel mogelijk bij de uitcheck- en incheckpaaltjes te zijn. Uitchecken bij de ene vervoerder en inchecken bij de ander. Bij de 2 mogelijkheden op dat perron stroomt het al snel vol. Daarna hup, de trap af, onder het spoor door en weer omhoog naar mijn perron.

Bijna compleet

Tik, tik, tik. In de verte hoor ik de hakken van de deftige dame. Ze heeft opgestoken haar, loopt altijd op hakken en trekt haar laptoptas op wielen achter zich aan. Een andere vrouw met wilde krullen, komt net van haar fiets af met zo’n tas die ook als fietstas kan dienen. Ze heeft zich zichtbaar moeten haasten, zoals elke keer als ik haar zie. En dan ruik ik mijn andere medereiziger al; de (jonge) man met veel te veel parfum. En ja hoor, ook deze ochtend loopt hij voorbij.

Nu kan de dag echt van start

Ik mis nog 1 vrouw,  die er altijd stoer uitziet. In mijn hoofd heeft ze een baan bij de politie of bij Defensie of zoiets. Zou ze te laat zijn? Misschien ziek? Of wie weet heeft ze een andere baan en neemt ze deze trein niet meer? Nou ja, het grootste gedeelte van ‘mijn’ vaste reizigers is er en de trein komt aan. We kunnen vandaag weer met een gerust hart instappen en naar het werk gaan.

Foto ter illustratie: Shutterstock